Nie znam Panie Twoich planów

Nie wiem co mi przeznaczone

Ale wiem, że moje czyny będą kiedyś rozliczone.

A więc żyję tak jak umiem

Wiara jest mi lekiem

Ciągle uczę się pokory

Nie gardzę człowiekiem 

Ponad wszystko kocham życie

Kocham zwykłych ludzi

Moim szczęściem.... promień słońca 

Co mnie rano budzi

Każda noc jest dla mnie darem

Gdy na niebie gwiazdy

Kocham cudny blask księżyca 

Kocham obłok każdy

A gdy wezwiesz mnie do siebie

Gdzie mnie wieczność czeka

Pójdę z podniesioną głową 

Z godnością człowieka...

~ Ania Bralska, Dwie strony lustra