„ - Dlaczego się martwisz?- spytał Puchatek Klapouchego. - Nie martwię się tylko czuje dziwny rodzaj smutku. - Ale dlaczego masz przecież mnie?- odparł zdziwiony Puchatek - Niby tak, ale czuję się jakoś tak samotnie. Każdy przychodzi pyta, czy wszystko okey, a gdy twierdzę - odchodzi. - No to nie jesteś samotny - upierał się Puchatek. - Jestem. Każdy tylko spełnia swój obowiązek, by zapytać, ale nikt tak naprawdę nie patrzy na mnie, a ja przecież dalej jestem smutny. Ludzie widzą i słyszą tylko to, co chcą usłyszeć. Reszta jest dla nich niewidoczna“. [Alan Alexander Milne] Grafika- Frederico Infante